Do kwestii oczyszczania ścieków przywiązywano w Gdańsku dużą wagę już od samego początku istnienia miejskiego systemu kanalizacji. Pierwsza oczyszczalnia nosiła nazwę tyleż wdzięczną, co dobrze oddającą istotę rzeczy. Poznajcie SĄCZKI.
Zły stan sanitarny miasta skutkował powtarzającymi się epidemiami dotykającymi gdańszczan. Z tego względu postanowiono uporządkować system wodociągowo-kanalizacyjny. Decyzja o budowie wodociągów i kanalizacji z pierwszą oczyszczalnią ścieków zapadła w Gdańsku w połowie XIX wieku. Przedsięwzięcie zainicjował w 1863 roku nadburmistrz Leopold von Winter. Głównym projektantem został inżynier budownictwa Eduard Friedrich Wiebe, a wykonawstwem zajęła się niemiecka firma J. & A. Aird.
Budowę sieci kanalizacyjnej ukończono w 1871, a oczyszczalni – w 1872 roku. Sączki składały się z osadników wstępnych i rozległych pól irygacyjnych, które oczyszczały ścieki w sposób naturalny, skutecznie usuwając azotany (redukcja o ponad 80%) i fosforany.
Od początku oczyszczalnia przyjmowała ścieki z terenu obecnego Śródmieścia. Spływały grawitacyjnie ogólnospławnym systemem kanałów do przepompowni Ołowianka, a następnie (poprzez osadniki wstępne) były przetłaczane na pola irygacyjne. Na początku XX wieku skanalizowano i podłączono do systemu dzielnicę Wrzeszcz. W 1907 r. ukończono budowę sieci kanalizacyjnej i przepompowni ścieków w Nowym Porcie, doprowadzając ścieki na poletka przepustem pod Martwą Wisłą.
Gdy w 1977 r. uruchomiono Oczyszczalnię Wschód, przekierowano do niej większość ścieków. Sączki (których powierzchnię zmniejszono do 30 ha) przejmowały już tylko nieczystości z lokalnego układu kanalizacyjnego. Nieużytkowane obszary pól uległy znacznej dewastacji z powodu nielegalnego poszukiwania bursztynu.
Ostatecznie obiekt zamknięto w 1991 r., kierując wszystkie ścieki do Oczyszczalni Wschód. Formalna likwidacja Sączków miała miejsce w roku 1994.
